با دست شوق چـاک گریبان گرفته ایم            از فـرط شـور بـادۀ طـوفان گرفته ایم

در اوج نـاز تـخـت سلیمان گـرفـته ایم            امشب به دست؛ زلف پریشان گرفته ایم

شـکـر خــدا ز جـام ولایـش لبـالـبــیـم

شـکـر خـدا که گـوشـه نشیان زیـنـبـیم

امشب دلم به تاب و سرم گرم از تب است            شمع است و شاهد است و شرابی که بر لب است

شور و شگفتی است و شبی عشق مشرب است            شامی که روشنایی روز است امشب است

امشب تـمـام گـرمی بازار زینب است

امشب شب مـلـیـکـه دادار زینب است

فصل الخطاب عـاشقی ما رسیده است            ای قطره های تب زده دریا رسیده است

زیـبـاتـرین حـمـاسـه دنیـا رسیده است            زینب به دست حضرت زهرا رسیده است

چشمی گشود و چشم شقایق به خواب شد

زیـبـاتـرین دعــای عـلـی مستجاب شد

باور نداشت چشم فلک دختر این چنین            در بین چند کــعـبـهٔ دل دلبر این چنین

از هر چه سرفراز زنی سرتر این چنین            غیر از خدا نداشت کسی باور این چنین

حتی فلک به چشم خواب خیالش ندیده است

امشب خدا دوبـاره حسین آفـریده است

تا کوچه اش قـبـیـلـه لـیـلا ادامه داشت            تا خانه اش نشانۀ عـیسی ادامه داشت

در قـامـتـش قـیـامت مولا ادامه داشت            زینب که بود حضرت زهرا ادامه داشت

زهرا نبود زهـره دگر نُه فلک نداشت

زینب نبود سفـره خـلـقت نمک نداشت

زینب اگـر نـبـود اثــر از کـربـلا نبود            زینب اگـر نـبـود عـلــم حق به پا نبود

زیـنـب اگــر نـبــود کـتــاب خــدا نبود            یک یا حـسیـن بر لب ما و شـمـا نبـود

بیخود که نیست عاشق و مجنون زینبیم

این یا حسین را همه مـدیــون زیـنـبـیم

ای برتـرین عـقـیــلـۀ ایـل و تـبــارهـا            صبـرت صـلابـت هــمـۀ اقــتــدارهــا

ای کـرده بـا صـدای عـلـی کـارزارها            ای خطبه ات برنده تر از ذوالفـقـارها

با خطبه هات حـیـدر کــرار زنـده شد

در هیـبـتـت شکوه عـلـمـدار زنــده شد

نـهـج البـلاغـه خـوان عـلی آتشِ کـلام            ای مـرتـضای دوم کـوفـه، حسین شام

حُسن خـتـام کـرب و بـلا تیـغ بی نیام            با خطبه ات گرفته ای از دشمن انتقام

ای زیـنب مـدیـنــه و زهــرای کـربـلا

تو تـیـغ می گـرفـتــی اگر وای کـربلا

تو آمدی که صبر شوی، مجتبی شوی            تو آمدی حسیـن شوی، کــربــلا شوی

تو آمــدی به آل کـسـا هـم کـسا شــوی            هم ما رأیـتُ سمت جـمـیـلاً رها شوی

تو آمــدی کـه کـعـبـه دل کـربـلا شـود

در سـیـنـه ها حـسـیـنـیـه غـم رها شود

از کـودکـی بــرای بــرادر گـریـسـتی            از کـودکی به خـاطـر مــادر گریستی

گـاهـی کـنـار سـرو صنـوبـر گریستی            گـاهـی کـنــار پیکـر بی سر گـریستی

حـقّـت نـبـود تا که به زنجـیرتان کشند

با خط تـازیـانـه به تـفـسـیـرتان کـشنـد